عشق یعنی قلم از تیشه و دفتر از سنگ
که به عمری نتوان دست در آثارش برد
در این بیت به سهولت می توان پی برد که شاعر هم نیشینی عشق و قلب و مشق های عشقشان را تجربه نکرده است، چرا که این تکه گوشت در بافت های خود بهتر از سنگ نوشته های در معرض آفتاب و قدم عابران، خط خطی های عشق را حفاظت می کند!