إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلامَا رَحِمَ رَبِّی وَ أَعُوذُ بِهِ مِنْ شَرِّ الشَّیْطَانِ الَّذِی یَزِیدُنِی ذَنْبا إِلَى ذَنْبِی وَأَحْتَرِزُ بِهِ مِنْ کُلِّ جَبَّارفَاجِروَسُلْطَان جَائِروَعَدُوّقَاهِر
به درستی که نفس بسیار فرماندهنده بدی است جز این که رحم کند پروردگار من و پناه می برم به او از شر شیطان آنچنانکه می افزاید گناهی بر گناهانم وپناه میبرم به او ازهرجور و ظلم هر ستمکار جنایتکار و زمامدار ستمکار و ظالم و دشمن قوی و زورگو
و چه دشمنی از نفس قوی تر و ظالم تر و جنایتکارتر و زورگوتر و ...
و چه دشمنی از نفس قوی تر و ظالم تر و جنایتکارتر و زورگوتر و ...
أَعُوذُ بالله من نفسی ...