لطف یار می آید
برون شو ای غم از سینه که لطف یار می آید

                                تو هم ایدل ز من گو شو که آن دلدار می آید


نگویم یار را شادی، که از شادی گذشتست او

                                     مرا از فرط عشق او ز شادی عار می آید


مسلمانان مسلمانان مسلمانی ز سر گیرید

                                  که کفر از شرم یار من مسلمان وار می آید


برو ای شکر کین نعمت ز حد شکر بیرون شد

                                   نخواهم صبر گر چه او گهی هم کار می آید


روید ای جمله صورتها که صورتهای نو می آید

                                      علمهاتان نگون گردد که آن بسیار می آید


در و دیوار این سینه همی دَرَد ز انبوهی

                                     که اندر در نمی گنجد پس از دیوار می آید


مولانا جلال الدین محمد بلخی

پ ن: محبت همیشه زیباست، با آن زیبایی پروش دهیم.

پ ن: عشق مثل معشوق یکی ست...