وقتی خدمت میری، قدردان میشی بخوای نخوای

اون موقه است که قدر نعمت های خدا و خانواده رو می دونی

قدر وضو گرفتن توی هوای خوب خونه و نماز خوندن سر فرصت و قشنگ در آرامش

قدر غذای خوش ادویه و گرم که با احترام در جایی خوب می خوری

قدر تشکرهایی که عوض کارها ازت میشه و نه تهدید و ترس از تنبیه

قدر برخوردهای خوب و دلسوزانه خانواده که همش به نفع خودته اخرش

قدر خواب توی جای گرم و نرم به اندازه ای که دلت می خواد و یا لازمه

قدر حس خوب آزادی و در بند نبودنی که سر هرکاری که رفتی انجام بدی داری

قدر خدای مهربونی که با قدرت بیهایت ش همیشه کنارته و همدمته

قدر ندیدن و نشنیدن آنچه خدا از اون راضی نیست و چشیدن لذت دوری از موقعیت های گناه،‌چه برسه به خودش ...

قدر خودت، عمرت و جوونیت ....